
Με τη σκηνή της γέννησης ενός µωρού να αντιπαρατίθεται σε έναν θάνατο έθεσε τους δικούς του συµβολισµούς το «4» µέσα από ένα παζλ απίθανων συµπτώσεων από εκείνες που λατρεύει ο Παπακαλιάτης. Αν και αλλεπάλληλες ωστόσο, δεν οδήγησαν ακόµη στην αποκάλυψη του µεγάλου µυστικού, ότι ο Πέτρος είναι υιοθετηµένος, όπως και δύο ακόµη από τα τρία αδέλφια του και πως ο έρωτάς του για τη Ζωή, την οποία νοµίζει αδελφή του, δεν ανατρέπει το κορυφαίο ταµπού του πολιτισµού. Ακόµη κι έτσι όµως, αγνοώντας την αλήθεια, ο Πέτρος ζει µια νύχτα έρωτα µε την αγαπηµένη του. Μια νύχτα που θέλει στο ξηµέρωµά της να γεννιέται το µωρό της φίλης και να σκοτώνεται η µάνα της Ζωής.
Μοιραίο πρόσωπο της ιστορίας και τραγικό, η µάνα των αγοριών Νένα Μεντή φαντασιώνεται σαν άλλοθι για το ψέµα της την Κόλαση που θα µπορούσαν να προκαλέσουν στην οικογένειά της οι πικρές αλήθειες. Αν µια Κυριακή µεσηµέρι, για παράδειγµα, αποφάσιζαν όλοι να αφήσουν στην άκρη τα κατά συνθήκην ψεύδη και έλεγαν πόσο µισεί ο ένας τον άλλον, πόσο τον βαριέται και πόσο τον καταπιέζει η παρουσία του. Μόνο που ανάµεσα στις δύο ακραίες εικόνες, της υπερβολικής συσκότισης κάθε προβλήµατος στο όνοµα µιας ρόδινης ευτυχίας και της γκρίζας εικόνας της αφόρητης δυσανεξίας, εκτείνεται ο χώρος της πραγµατικότητας και των συναισθηµάτων. Για να δουµε πώς θα βρουν διέξοδο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου