H Αγγελική Δαλιάνη εξηγεί πώς είναι να ζεις και να κυκλοφορείς σαν ρόλος.Δεν σε ενόχλησε που έγινες γνωστή ως Μαρία και αυτή έκανε υψηλά νούμερα, αλλά εσύ δεν φαινόσουν καθόλου και ποτέ;
Δεν με ενόχλησε. Μου άρεσε το παιχνίδι αυτό. Και ο κόσμος ταυτίστηκε με αυτόν το ρόλο. Καμιά φορά ένιωθα άγχος, γιατί έπρεπε να δώσω ακόμη και τηλεοπτικές συνεντεύξεις ως Μαρία. Αυτοσχεδίαζα χωρίς σενάριο και έπρεπε να απαντήσω σε κάθε ερώτηση. Όμως το concept της σειράς αυτής είναι να προστατευτούν κάποια πράγματα όσον αφορά στην εμφάνιση. Εγώ, λοιπόν, θεώρησα πως δεν έπρεπε να βγω με τα γυαλιά και τα σιδεράκια να μιλάω ως Αγγελική.
Με τον καλό σου, τον Μάνο Παπαγιάννη, παίζετε μαζί στη σειρά. Δεν σου δημιουργεί εντάσεις αυτή η συνύπαρξη;
Δεν είμαστε καθημερινά μαζί στη δουλειά. Από άποψη χρόνου είμαστε και οι δύο πολύ πιεσμένοι, άρα πάλι καλά που βρισκόμαστε, έστω στη δουλειά. Τον Μάνο τον ξέρω πολύ καλά, επικοινωνούμε, μου αρέσει που αυτή η επικοινωνία βγαίνει και στη δουλειά. Και πριν μπει στη δουλειά, είχε κάνει πάρα πολλούς ρόλους στο σπίτι, όπου με βοηθούσε με τα σενάρια στις πρόβες.
Συγνώμη για την ερώτηση, αλλά μένετε μαζί;
Ναι. Άσε τις συγνώμες και σιγά το νέο. Τώρα πια όλος ο κόσμος το ξέρει. Από την πρώτη εβδομάδα προβολής της σειράς είχε μαθευτεί. Και δεν το περίμενα. Μου ήρθε ξαφνικό όλο αυτό. Κάναμε γυρίσματα τρεις μήνες πριν από την προβολή κι εγώ ήμουν πολύ προσηλωμένη στο ρόλο μου, ώστε δεν είχα σκεφτεί τι θα γίνει αν αρχίσει να προβάλλεται η σειρά. Δεν πήγαινε το μυαλό μου πως θα νοιαστεί κανείς για την προσωπική μου ζωή και πως θα δίνω συνεντεύξεις. Εγώ ήθελα να μάθω τα σενάριά μου, να βρω ιδέες, να συνεργαστώ αρμονικά. Και ξαφνικά, την πρώτη εβδομάδα της προβολής, βλέπω να ασχολούνται με τη ζωή μου και τα 'χασα. Περίμενα να βγει η δουλειά μου, να δω τι κατάφερα καλλιτεχνικά τόσους μήνες και ξαφνικά με έβλεπα στις ειδήσεις και σε όλες τις εκπομπές. Μου ήρθε κάπως.
Τελικά αυτά τα δύο χρόνια σε έκαναν να ζήσεις σαν σχιζοειδής προσωπικότητα; Μισό Αγγελική, μισό Μαρία;
Λίγο. Ακόμη συνεχίζουν να με λένε Μαρία. Το συνήθισα κιόλας. Ήρθαν κάποτε κάποια ανιψάκια στο σπίτι και ήθελαν να δουν τη Μαρία. Δεν με γνώριζαν όπως ήμουν και ούτε τα λουλούδια που έφεραν δεν μου πρόσφεραν γιατί δεν τους έπειθα. Φόρεσα τα γυαλιά της Μαρίας και τότε ανακουφίστηκαν. Δεν ήθελα να τα πληγώσω. Μου έδωσαν και τα λουλούδια.
Από την συνεντευξή της Αγγελικής Διαλιάνη στο περιοδικό Down Town
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου