Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008

Αγγελική Δαλιάνη & Μάνος Παπαγιάννης


Πέντε χρόνια μαζί!

Είναι η πρώτη φορά - όπως λένε οι ίδιοι και η τελευταία - που φωτογραφίζονται από κοινού και ανοίγουν την καρδιά τους, μιλώντας για τη γνωριμία τους, τη σχέση τους και τα μελλοντικά σχέδια τους.
Η μεγάλη επιτυχία, δεν σας έχει «ταρακουνήσει» ως άνθρωπο;
Α.Δ.: Αν πω όχι, θα είναι ψέματα. Έχω λίγο περισσότερο άγχος, αλλά προσπαθώ να το αντιμετωπίσω.
Μάνος Παπαγιάννης: Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δεν είναι όπως πριν τη σειρά. Έχουν αλλάξει κάποια πράγματα, και ως προς τα οικονομικά και ως προς τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους του χώρου, αλλά χαίρομαι πάρα πολύ που δεν άλλαξε τη ζωή μας μέσα στο σπίτι, μέχρι στιγμής.

Μένατε μαζί και πριν από το σίριαλ;
Μ.Π.: Ναι μέναμε περίπου τρία χρόνια μαζί. Συμπληρώσαμε ήδη μαζί πέντε χρόνια σχέσης.

Ο Μάνος ήταν ο πρώτος με τον οποίο συζητήσατε, όταν σας έγινε η πρόταση για το ρόλο της «Μαρίας»;
Α.Δ.: Ο Μάνος ήταν αυτός που βοήθησε ώστε να μου γίνει η πρόταση, η οποία δεν ήρθε ξαφνικά. Ξεκίνησε από δοκιμαστικά και ομολογουμένως ήταν αρκετά. Ήταν μια δύσκολη φάση, καθώς έγιναν προς το τέλος μιας σαιζόν, όπου τα περισσότερα σίριαλ είχαν ξεκινήσει. Τα δοκιμαστικά ήρθαν ως μάνα εξ ουρανού, καθώς θεώρησα ότι ήταν η τελευταία μου ελπίδα για να δουλέψω τη συγκεκριμένη χρονιά. Έβαλα λοιπόν τα δυνατά μου. Ο Μάνος ήταν το στήριγμά μου, καθώς δουλεύαμε τους διαλόγους που μου είχαν δώσει για το δοκιμαστικό. Ήταν περισσότερα χρόνια από εμένα στο χώρο, είχε μεγαλύτερη εμπειρία.
Μ.Π.: Αξίζει να αναφέρεις το πως λειτούργησες στο δοκιμαστικό.
Α.Δ.: Μας είχαν δώσει ένα διάλογο, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω περί τίνος επρόκειτο. Ο Μάνος επέμενε να τηλεφωνήσω και να ζητήσω λεπτομέρειες. Δεν ξέραμε καν αν είναι κωμωδία, δράμα, κοινωνικό. Μου είπαν αρκετές λεπτομέρειες από το τηλέφωνο. Μεταξύ αυτών, ότι πρόκειται για μια άσχημη κοπέλα, η οποία είναι ντροπαλή. Μας ήρθε λοιπόν η φαεινή ιδέα ότι στο δοκιμαστικό θα πρέπει να πάω έστω και λίγο άσχημη, κοντά στο ρόλο. Στο πρώτο δοκιμαστικό πήγα ντυμένη με μια μίντι φούστα, ένα πουκαμισάκι, και λίγο πριν μπω, κούμπωσα το πουκάμισο μέχρι επάνω για να φαίνεται συντηρητικό, έβαλα γυαλιά μυωπίας, ανακάτεψα τα φρύδια και ζήτησα να μη με βάψουν. Ήμουν λίγο αγχωμένη, αλλά θεωρώ ότι έκανε εντύπωση αυτό. Πήγα ως ρόλος.

Aρα, μάλλον ήσασταν ο ηθικός αυτουργός κατά κάποιον τρόπο.
Μ.Π.: Είμαι λίγο πιο παλιός από την Αγγελική στο χώρο και από τις άπειρες οντισιόν, έχω καταλάβει ότι βοηθάς πάρα πολύ αυτόν που επιλέγει πηγαίνοντας ως ρόλος. Ήταν ένα στοίχημα που το κέρδισε η Αγγελική, καθώς το 99% των κοριτσιών που πήγαν εκεί, «φτιάχνονταν» για να είναι όμορφες.

Αλήθεια, πώς γνωριστήκατε;
Μ.Π.: Είναι μια σειρά γεγονότων και παράξενων συμπτώσεων. Εγώ ήμουν στο Εθνικό Θέατρο, στη Νέα Σκηνή, είχε τελειώσει η παράσταση και έφευγα με έναν φίλο μου. Φεύγοντας, είδα μια γνωστή από τη σχολή να μιλάει με μια κοπέλα που δεν γνώριζα. Σταμάτησα να χαιρετήσω. Η άγνωστη ήταν η Αγγελική. Το ένα έφερε το άλλο, πήγαμε για ποτό, ξαναβρεθήκαμε, ανταλλάξαμε τηλέφωνα... Αυτό που έμαθα αργότερα είναι ότι η Αγγελική πήγαινε να δει μια παράσταση, για δεύτερη φορά, στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού, αλλά δεν είχε θέσεις. Οπότε, δεν βάλανε εκείνη και τη γνωστή μου. Δεν γνωρίζονταν μέχρι εκείνη τη στιγμή, αλλά έπιασαν την κουβέντα. Ήταν κάτι τυχαίο.

Σας έκανε «κλικ», όταν την πρωτοείδατε;
Μ.Π.:
Ναι, μου άρεσε.
Α.Δ.: Εμένα μου είχε κάνει πολύ καλή εντύπωση, μου άρεσε πολύ.
Μ.Π.: Οι συμπτώσεις ήταν με το μέρος μας. Εμείς τελειώσαμε πιο νωρίς την παράσταση, η Αγγελική πήγε μόνη της, χωρίς παρέα, για να δει το έργο.
Α.Δ.: Ήταν Κυριακή των Βαΐων, τελευταία παράσταση και ήθελα να ξαναδώ το έργο. Λεγόταν «Αυτό που δεν τελειώνει», δραματοποιημένη ποίηση του 20ου αιώνα.
Μ.Π.: Και ελπίζουμε να είναι και ο τίτλος της σχέσης μας αυτός (γέλια).

Μετά από πόσο καιρό γίνατε ζευγάρι;
Α.Δ.: Μετά από έναν μήνα περίπου.

Και από τότε αχώριστοι;
Α.Δ.:
Ναι.
Περισσότερα από το "ΗELLΟ" που κυκλοφορεί...

Δεν υπάρχουν σχόλια: