Σε μια εκ βαθέων ειλικρινή εξομολόγηση, μετά τον ερχομό του τρίτου της παιδιού, παραδέχεται πως η ζωή της θα είχε γκρίζες αποχρώσεις χωρίς την οικογένεια της και πως οι εργασιακές της «μπαταρίες» είναι ακόμη γεμάτες!
Η δουλειά και η οικογένεια με τα τρία παιδιά, νιώθετε να σας έχουν εγκλωβίσει;
Όχι, πώς σας ήρθε αυτό;
Από την άποψη ότι πρέπει να είστε πολύ καλή σε πολλούς ρόλους.
Δεν το σκέφτομαι έτσι. Κάνω τη ζωή που με ευχαριστεί, με γεμίζει και με κάνει τρελά ευτυχισμένη. Πριν κοιμηθώ το βράδυ, ευχαριστώ το Θεό για όλα όσα μου έχει προσφέρει. Νιώθω ευγνωμοσύνη που έχω ένα σπίτι γεμάτο με δικούς μου ανθρώπους και που έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να χαίρομαι την κάθε μέρα. Δεν είμαι μόνη. Είμαι με ανθρώπους που αγαπώ, που μας δένει το ίδιο αίμα και που είμαστε αγαπημένοι και αχώριστοι για μια ζωή. Αντίθετα, θα ένιωθα ένα αφόρητο κενό και αμέτρητη μοναξιά μέσα μου, αν είχα φτάσει στην ηλικία που είμαι σήμερα και ήμουν μόνη ή είχα απλά μια σχέση. Δεν θα είχα ολοκληρωθεί ποτέ. Η ψυχή μου δεν θα ήταν γεμάτη, θα ήμουν ένας γκρίζος άνθρωπος.
Πηγαίνετε στη λαϊκή;
Πηγαίνω. Οτιδήποτε έχει σχέση με το σπίτι, μου αρέσει πάρα πολύ, με ευχαριστεί, με ξεκουράζει και νιώθω όμορφα.
Έχετε βοήθεια για το μεγάλωμα των παιδιών;
Έχω καταρχήν τη μητέρα μου στο σπίτι, η οποία, μετά την γέννηση του πρώτου μας παιδιού, είχε έρθει, αρχικά για ένα μήνα, για να με βοηθήσει. Μετά είπαμε να ξανάρθει, άρχισε να μένει για τριήμερα, σαββατοκύριακα... στο τέλος έφερε τα ρούχα της, και τώρα φεύγει όποτε της λέω «πάρε μια μικρή άδεια για ξεκούραση, μαμά».
Από τη μητέρα σας, τι μάθατε; Ποιες είναι οι συμβουλές ζωής που κρατήσατε;
Ως μαμάδες, δεν μπορώ να πω ότι έχουμε πολλά κοινά στοιχεία. Εκείνη δεν υπήρξε αυστηρή, την έφερνα «τούμπα» ανά πάσα στιγμή. Εγώ πάλι, παρόλο που τα παιδιά μου είναι μικρά, είμαι πιο αυστηρή. Βέβαια, μερικές φορές γελάω με τα κολπάκια που χρησιμοποιούν, προκειμένου να γίνει το δικό τους, αλλά γενικώς βάζω κανόνες. Η μητέρα μου για παράδειγμα δεν με πίεζε να φάω φαγητά που δεν μου άρεσαν. Εγώ, τα δικά μου παιδιά, ακόμη κι αν μου πουν «δεν μου αρέσει αυτό το φαγητό», δεν θα κάνω πίσω. «Θα το φάτε», τους λέω και τελείωσε. Γι' αυτό και δεν υπάρχει πλέον κάτι που δεν τρώνε. Είμαι ελαστική, σε πράγματα που θεωρώ ότι είναι ακίνδυνα, αλλά γενικά θέλω να ξέρουν ότι υπάρχει ένα όριο στα «θέλω» τους. Αν πάμε σε ένα μαγαζί με παιχνίδια, ξέρουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πάρουν το καλάθι και να το γεμίσουν. Θα διαλέξουν ένα παιχνίδι.
Το νέο μέλος της οικογένειας, τι έφερε στο σπίτι;
Μπόλικες πάνες, μυρωδιά μωρού, γαλατάκια... Έφερε αυτή την ηρεμία που έχουν τα μωρά, που είναι πολύ ήσυχα στην κούνια τους και χαζεύουν δεξιά και αριστερά, κουνώντας μόνο τα ματάκια τους.
Ο Αγγελος και η Λάουρα πώς το δέχτηκαν; Το περίμεναν;
Το περίμεναν με ανυπομονησία. Έκαναν σχόλια για την κοιλιά μου που μεγάλωνε, με ρωτούσαν συνέχεια, μου έλεγαν «έχεις γίνει χοντρούλα μαμά», «πότε θα βγει έξω το μωρό» ή «βγάλτο από την κοιλίτσα σου να πάμε να κάνουμε μπάνιο στη θάλασσα». Τώρα, πηγαίνουν στην κούνια του συνέχεια και του μιλάνε, το φιλάνε, το χαϊδεύουνε, θέλουν να το παίρνουν αγκαλιά, να το ταΐσουν με το μπιμπερό, να το πλύνουν. Όταν του κάνω μπάνιο, το παρατηρούν και λένε πόσο μικρούλι είναι. Ο Αγγελος δε, με ρωτάει γιατί δεν έχει «πουλάκι» όπως εκείνος και του απαντώ «μα, καλά, δεν είπαμε ότι είναι κοριτσάκι». Και συνεχίζει, «και γιατί ο Θεούλης έβαλε κοριτσάκι στην κοιλίτσα σου, αφού εγώ ζήτησα αγοράκι;». Δεν φαντάζεστε τι μου λένε.
Σε ποιόν μοιάζει το μωρό;
Όλοι με ρωτάνε το ίδιο πράγμα και ειλικρινά δεν θέλω να κάνω δηλώσεις, γιατί τα δύο πρώτα με διέψευσαν. Πάντως, με πολύ επιφύλαξη το λέω, αυτό μάλλον μου μοιάζει!
Περισσότερα από το HELLO! που κυκλοφορεί
Η δουλειά και η οικογένεια με τα τρία παιδιά, νιώθετε να σας έχουν εγκλωβίσει;
Όχι, πώς σας ήρθε αυτό;
Από την άποψη ότι πρέπει να είστε πολύ καλή σε πολλούς ρόλους.
Δεν το σκέφτομαι έτσι. Κάνω τη ζωή που με ευχαριστεί, με γεμίζει και με κάνει τρελά ευτυχισμένη. Πριν κοιμηθώ το βράδυ, ευχαριστώ το Θεό για όλα όσα μου έχει προσφέρει. Νιώθω ευγνωμοσύνη που έχω ένα σπίτι γεμάτο με δικούς μου ανθρώπους και που έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να χαίρομαι την κάθε μέρα. Δεν είμαι μόνη. Είμαι με ανθρώπους που αγαπώ, που μας δένει το ίδιο αίμα και που είμαστε αγαπημένοι και αχώριστοι για μια ζωή. Αντίθετα, θα ένιωθα ένα αφόρητο κενό και αμέτρητη μοναξιά μέσα μου, αν είχα φτάσει στην ηλικία που είμαι σήμερα και ήμουν μόνη ή είχα απλά μια σχέση. Δεν θα είχα ολοκληρωθεί ποτέ. Η ψυχή μου δεν θα ήταν γεμάτη, θα ήμουν ένας γκρίζος άνθρωπος.
Πηγαίνετε στη λαϊκή;
Πηγαίνω. Οτιδήποτε έχει σχέση με το σπίτι, μου αρέσει πάρα πολύ, με ευχαριστεί, με ξεκουράζει και νιώθω όμορφα.
Έχετε βοήθεια για το μεγάλωμα των παιδιών;
Έχω καταρχήν τη μητέρα μου στο σπίτι, η οποία, μετά την γέννηση του πρώτου μας παιδιού, είχε έρθει, αρχικά για ένα μήνα, για να με βοηθήσει. Μετά είπαμε να ξανάρθει, άρχισε να μένει για τριήμερα, σαββατοκύριακα... στο τέλος έφερε τα ρούχα της, και τώρα φεύγει όποτε της λέω «πάρε μια μικρή άδεια για ξεκούραση, μαμά».
Από τη μητέρα σας, τι μάθατε; Ποιες είναι οι συμβουλές ζωής που κρατήσατε;
Ως μαμάδες, δεν μπορώ να πω ότι έχουμε πολλά κοινά στοιχεία. Εκείνη δεν υπήρξε αυστηρή, την έφερνα «τούμπα» ανά πάσα στιγμή. Εγώ πάλι, παρόλο που τα παιδιά μου είναι μικρά, είμαι πιο αυστηρή. Βέβαια, μερικές φορές γελάω με τα κολπάκια που χρησιμοποιούν, προκειμένου να γίνει το δικό τους, αλλά γενικώς βάζω κανόνες. Η μητέρα μου για παράδειγμα δεν με πίεζε να φάω φαγητά που δεν μου άρεσαν. Εγώ, τα δικά μου παιδιά, ακόμη κι αν μου πουν «δεν μου αρέσει αυτό το φαγητό», δεν θα κάνω πίσω. «Θα το φάτε», τους λέω και τελείωσε. Γι' αυτό και δεν υπάρχει πλέον κάτι που δεν τρώνε. Είμαι ελαστική, σε πράγματα που θεωρώ ότι είναι ακίνδυνα, αλλά γενικά θέλω να ξέρουν ότι υπάρχει ένα όριο στα «θέλω» τους. Αν πάμε σε ένα μαγαζί με παιχνίδια, ξέρουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πάρουν το καλάθι και να το γεμίσουν. Θα διαλέξουν ένα παιχνίδι.
Το νέο μέλος της οικογένειας, τι έφερε στο σπίτι;
Μπόλικες πάνες, μυρωδιά μωρού, γαλατάκια... Έφερε αυτή την ηρεμία που έχουν τα μωρά, που είναι πολύ ήσυχα στην κούνια τους και χαζεύουν δεξιά και αριστερά, κουνώντας μόνο τα ματάκια τους.
Ο Αγγελος και η Λάουρα πώς το δέχτηκαν; Το περίμεναν;
Το περίμεναν με ανυπομονησία. Έκαναν σχόλια για την κοιλιά μου που μεγάλωνε, με ρωτούσαν συνέχεια, μου έλεγαν «έχεις γίνει χοντρούλα μαμά», «πότε θα βγει έξω το μωρό» ή «βγάλτο από την κοιλίτσα σου να πάμε να κάνουμε μπάνιο στη θάλασσα». Τώρα, πηγαίνουν στην κούνια του συνέχεια και του μιλάνε, το φιλάνε, το χαϊδεύουνε, θέλουν να το παίρνουν αγκαλιά, να το ταΐσουν με το μπιμπερό, να το πλύνουν. Όταν του κάνω μπάνιο, το παρατηρούν και λένε πόσο μικρούλι είναι. Ο Αγγελος δε, με ρωτάει γιατί δεν έχει «πουλάκι» όπως εκείνος και του απαντώ «μα, καλά, δεν είπαμε ότι είναι κοριτσάκι». Και συνεχίζει, «και γιατί ο Θεούλης έβαλε κοριτσάκι στην κοιλίτσα σου, αφού εγώ ζήτησα αγοράκι;». Δεν φαντάζεστε τι μου λένε.
Σε ποιόν μοιάζει το μωρό;
Όλοι με ρωτάνε το ίδιο πράγμα και ειλικρινά δεν θέλω να κάνω δηλώσεις, γιατί τα δύο πρώτα με διέψευσαν. Πάντως, με πολύ επιφύλαξη το λέω, αυτό μάλλον μου μοιάζει!
Περισσότερα από το HELLO! που κυκλοφορεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου