Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

Έλενα Παπαρίζου: «H μέρα που έχασα τον πατέρα μου»

Είναι Σάββατο απόγευµα και η Έλενα Παπαρίζου βρίσκεται επάνω στη σκηνή του νυχτερινού κέντρου Θάλασσα όπου εµφανίζεται, κάνοντας πρόβες µε τους συνεργάτες της και τους µουσικούς της. Μαυρισµένη, φανερά χαρούµενη και γεµάτη ενέργεια, µετακινείται προς το καµαρίνι της. Το πρώτο που αντιλαµβάνεται κανείς είναι ότι το έχει φτιάξει σαν κανονικό σπίτι. Απίστευτα φροντισµένο σε κάθε του λεπτοµέρεια και µε την πιο υπέροχη µυρωδιά στην ατµόσφαιρα, ένα µείγµα λεµονιού και λουλουδιών. «Λίγο-πολύ, πρέπει το καµαρίνι µου να είναι ένα µίνι σπιτάκι. Κάθε βράδυ έρχοµαι από τις 9, βγαίνω στην πίστα στη 1 το πρωί και φεύγω στις 5. Επίσης, έρχοµαι και άλλες ώρες της ηµέρας για πρόβες. Οπότε είναι απαραίτητο να το νιώθω σαν σπίτι µου» εξηγεί.

Είναι φανερά συντετριµµένη από αυτό το ξαφνικό γεγονός του χαμού του πατέρα της που της συνέβη µόλις πριν από 6 µήνες. «Φοβάµαι πλέον να κάνω πολλά πλάνα για το µέλλον µου» λέει και συνεχίζει: «Αναρωτήθηκα: "Αν άντεξα κάτι τόσο δύσκολο, πόσα άλλα θα µπορούσα ακόµα να αντέξω;" ∆εν ξέρω αν αυτός ο συλλογισµός ακούγεται γελοίος αλλά εγώ έτσι ένιωσα». Ήταν βράδυ ανήµερα των Χριστουγέννων πέρσι και η Έλενα δούλευε. «Συγγνώµη αν συγκινούµαι» λέει µε τη γνωστή ευγένεια που τη διακρίνει. «Ο πατέρας µου έφυγε την ηµέρα των Χριστουγέννων πολύ απότοµα. Χόρευε στο γλέντι της ελληνικής παροικίας στο Göteborg. Είπε στη µητέρα µου ότι κουράστηκε και πήγε µέσα στο γραφείο του. Ήταν πρόεδρος της ελληνικής παροικίας. Του πατέρα µου δεν του άρεσε ποτέ να τον καταπιέζουν. Αυτό το έχω κληρονοµήσει και εγώ. Οπότε η µητέρα µου, που είναι ένας πολύ πράος άνθρωπος, δεν του είπε τίποτα. Τρία λεπτά µετά όµως, και αφού ανησύχησε, πήρε ένα ποτήρι νερό να του το πάει. Τον βρήκε πεσµένο στο πάτωµα. Η αδερφή µου πήρε αµέσως τις Πρώτες Βοήθειες αλλά επειδή την περιοχή εκεί τη θεωρούν γκέτο, δεν έστελναν το ασθενοφόρο αν δεν ερχόταν πρώτα η Αστυνοµία. Υπάρχει η υποψία ότι µπορεί ο πατέρας µου να ήταν ακόµα ζωντανός διότι είχε σπασµούς εκείνη τη στιγµή. Αλλά το ασθενοφόρο άργησε».

Η Έλενα µιλάει για τη στιγµή που η ίδια το έµαθε. «Επιστρέφω σπίτι από την Ιερά Οδό όπου τραγουδούσα µε τον Πασχάλη Τερζή και βλέπω µπροστά µου τον αδερφό µου, κάτι που δεν περίµενα, µιας και είναι µπάρµαν και ήξερα ότι τελείωνε τη δουλειά του στις 7 το πρωί. Άρχισα να παραξενεύοµαι. Ο πατέρας µου είχε ήδη φύγει. Ήταν όλοι οι κολλητοί µου φίλοι στη σειρά στο σπίτι µου. Βλέπω τον αδερφό µου και κατευθείαν µε πλησιάζει και µε παίρνει αγκαλιά. Τότε, λειτουργώντας τελείως αυθόρµητα, το πρώτο πράγµα που του είπα ήταν: "Ντίνο, ποιος έχει πεθάνει;" ∆εν µου είπε ότι έχει πεθάνει. Μου απάντησε ότι ο µπαµπάς έχει πρόβληµα µε την καρδιά του και ότι έκλεισε εισιτήρια για να φύγουµε αµέσως για τη Σουηδία». «Τι να πουν όµως και οι άνθρωποι που έχουν χάσει τα παιδιά τους; Θέλω να πω ότι η φυσιολογική ροή είναι να χάνουµε πρώτα τους γονείς µας. Αλλά... όπου και αν είναι, ξέρω ότι είναι καλά. Έφυγε χορεύοντας, έφυγε χαρούµενος. Ευτυχώς ήταν χορτασµένος από τη ζωή. Έζησε και είδε εγγόνια. Νιώθω ότι τακτοποίησε αυτά που έπρεπε να έχει τακτοποιήσει. Ήµασταν καλά παιδιά και τα τρία παιδιά του και σκέφτοµαι ότι αυτό ήταν κάτι σηµαντικό που τον έκανε να νιώθει ότι όλα είναι τακτοποιηµένα» λέει.

Όσον αφορά τη σχέση της µε το σύντροφό της Τόνυ Μαυρίδη, η απάντηση της Έλενας είναι πολύ συγκεκριµένη και κατηγορηµατική: «Είµαστε δύο άνθρωποι που έχουµε στηρίξει ο ένας τον άλλον στα πιο δύσκολα και αυτό είναι το πιο σηµαντικό κοµµάτι σε µια σχέση κατά τη γνώµη µου. Και παραµένουµε εκεί. ∆εν υπάρχει τίποτα άλλο να πω και δεν υπάρχει λόγος. Και ο Τόνυ έχει περάσει πολλές δύσκολες στιγµές στη ζωή του αλλά και εγώ. Και ήµασταν πάντα εκεί ο ένας για τον άλλον. Έτσι ακριβώς όπως νιώθαµε ότι ήταν το σωστό για να διατηρούµε µια υγιή σχέση» λέει η ποπ τραγουδίστρια και συµπληρώνει: «Τι πιο ωραίο, λοιπόν, από το να έχεις έναν άνθρωπο που ακόµα και στις πιο δύσκολες στιγµές της ζωής σου δεν φεύγει λεπτό από δίπλα σου αλλά ούτε και στις χαρές σου; Εκεί είναι το κλειδί». Και µε αυτή τη φράση, όπως λέει και η ίδια, «βάζει τελεία».

Περισσότερα στο In Style που κυκλοφορεί.

Δεν υπάρχουν σχόλια: