Της Πόπης Διαμαντάκου - "ΤΑ ΝΕΑ"Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της παπακαλιάτειας σεναριακής πένας, η ευαίσθητη «ματιά» στους γυναικείους ρόλους
Χήρα και πικραμένη από την ανακάλυψη μετά τον θάνατο του άντρα της ότι την απατούσε με μία γυναίκα επί τουλάχιστον μία 20ετία αποφασίζει να πραγματοποιήσει τα νεανικά της όνειρα. Γράφεται σε σχολή σχεδίου. Και ερωτεύεται τον καθηγητή της. Ως εκ τούτου, το πιο συνηθισμένο στερεότυπο των μαθητικών ερώτων, ηλικιακώς τουλάχιστον, ανατρέπεται. Η ώριμη κυρία και σοφή μητέρα ξανανιώνει με τον έρωτα που χρόνια δεν κοιτά. Εκείνος όμως είναι παντρεμένος.
Το μαθαίνει η δυστυχής ερωτευμένη και πέφτει στα πατώματα. Σπεύδει κοντά της ο γοητευτικός με τους γκρίζους κροτάφους και της λέει τα γνωστά, ότι ο γάμος του είναι δυστυχισμένος, πως μόνο με εκείνη αισθάνεται τόσο ωραία και ότι υπόσχεται πως θα χωρίσει τη γυναίκα του. Πλάκα έχει. Γιατί συνήθως αυτά τα σαχλά τα λένε στις μπεμπ έκες οι ώριμοι παντρεμένοι.
Η ανατροπή και ο εκσυγχρονισμός των προτύπων μιας κουλτούρας είναι το δυσκολότερο σημείο μιας τηλεοπτικής σειράς που επιλέγει αυτόν τον δρόμο. Ιδίως όταν πρόκειται για στερεότυπα που αφορούν γυναίκες. Γι΄ αυτό και ο ρόλος της Νένας Μεντή μοιάζει σαν να ανοίγει διάλογο με εκείνες τις συντηρητικές νοοτροπίες που θέλουν τις χήρες, μανάδες ανδρών της παντρειάς, παροπλισμένες ερωτικά, απομονωμένες κοινωνικά, με μοναδική ενασχόληση τα προβλήματα των κανακάρηδών τους.
Στην αμερικανική σειρά που στάθηκε... πηγή έμπνευσης του «4», το «Βrothers and sisters», η μητέρα, την οποία ενσαρκώνει η Σάλι Φιλντς, φλερτάρει με τον μαύρο, διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Ρεπουμπλικανού γαμπρού της, έναν σκληροπυρηνικό δεξιό, με τρυφερή ψυχή. Αυτός κι αν είναι συνωστισμός ανατρεπτικών στερεοτύπων για την κουλτούρα των λευκών, πλούσιων, δημοκρατικών Αμερικανών.
Στην παπακαλιάτεια εκδοχή βέβαια διακρίνουμε σαφείς διαφορές από το αμερικανικό πρότυπο, το οποίο εν τέλει φαίνεται να χρησιμεύει σαν απλός καμβάς που διευκολύνει τον σεναριογράφο του «4» να προβάλλει πάνω του τις δικές του ιστορίες, τρυφερές, ανθρώπινες, σύγχρονες και προσαρμοσμένες στα εγχώρια ήθη. Συχνά με μια τάση να τα εκσυγχρονίσει. Το τελευταίο εμφανίζεται σχεδόν σαν «εμμονή» στα παπακαλιάτεια σενάρια, με το θέμα της ανοχής για το διαφορετικό να αποτελεί σφραγίδα τους. Αν και το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό τους είναι η ευαίσθητη ματιά στους γυναικείους ρόλους κάθε ηλικίας. Τόσο ο ρόλος της μάνας- Νένας Μεντή όσο και της «ετεροθαλούς αδελφής» Ζωής μοιάζουν σε ορισμένες στιγμές σαν να ΄ναι γραμμένοι από γυναικεία πένα.
Ο κόσμος το ΄χει τούμπανο...
Πολύ τη θύμωσε την πανελοπαρέα τής Λαμπίρη το δημοσίευμα του «Ιndependent» για την Τζούλια Αλεξανδράτου, το οποίο τη χαρακτήριζε μεγάλη ποπ σταρ της Ελλάδας και έλεγε ότι οι Έλληνες έχουν αφήσει τα οικονομικά προβλήματα και ασχολούνται με το ροζ DVD της. Υπερβολές.
Σιγά μην ασχολιόμαστε τόσο, έλεγε το πάνελ.
Στο μεταξύ ξεχείλιζε η οθόνη Τζούλια. Τι είπε, τι έκανε, τι είπε ο δικηγόρος, τι έγραψε η ξένη εφημερίδαγια την ακρίβεια Έλληνας το έγραψε, ονόματι Ιάσων Αθανασιάδης, ανταποκριτής της εφημερίδας στην Αθήνα.
Το καλύτερο όμως ήταν ότι ενώ η ομήγυρις καταδίκαζε τα τζουλιοκαμώματα και ανακάλυπτε σε αυτά επικίνδυνα πρότυπα για τα νεαρά κορίτσια, στη μισή οθόνη προβαλλόταν η Τζούλια σε όλες τις πόζες, να τραγουδάει, να περπατάει και να την κυνηγούν οι παπαράτσι, να σκύβει, να δείχνει τα κάλλη της προκλητικά κ.λπ.
Λάθος, ξελάθος όσα κάνει η Τζούλια σύμφωνα με τα ηθικοπλαστικά των πανελιστών, εκείνο που έχει σημασία είναι ότι με όρους μάρκετινγκ έχει κάνει το σούπερ σουξέ. Το Star εδώ και τόσες μέρες δεν έχει μάτια για άλλη.
Σωστά επομένως δήλωσε η τραγουδομοντέλα στον Αthanasiadis για το DVD της ότι «πρόκειται για μεγάλο σκάνδαλο στην Ελλάδα, γιατί είναι η πρώτη φορά που μια σελέμπριτι έκανε κάτι τέτοιο». Οι πρωτοπορίες δεν κρύβονται.
Χήρα και πικραμένη από την ανακάλυψη μετά τον θάνατο του άντρα της ότι την απατούσε με μία γυναίκα επί τουλάχιστον μία 20ετία αποφασίζει να πραγματοποιήσει τα νεανικά της όνειρα. Γράφεται σε σχολή σχεδίου. Και ερωτεύεται τον καθηγητή της. Ως εκ τούτου, το πιο συνηθισμένο στερεότυπο των μαθητικών ερώτων, ηλικιακώς τουλάχιστον, ανατρέπεται. Η ώριμη κυρία και σοφή μητέρα ξανανιώνει με τον έρωτα που χρόνια δεν κοιτά. Εκείνος όμως είναι παντρεμένος.
Το μαθαίνει η δυστυχής ερωτευμένη και πέφτει στα πατώματα. Σπεύδει κοντά της ο γοητευτικός με τους γκρίζους κροτάφους και της λέει τα γνωστά, ότι ο γάμος του είναι δυστυχισμένος, πως μόνο με εκείνη αισθάνεται τόσο ωραία και ότι υπόσχεται πως θα χωρίσει τη γυναίκα του. Πλάκα έχει. Γιατί συνήθως αυτά τα σαχλά τα λένε στις μπεμπ έκες οι ώριμοι παντρεμένοι.
Η ανατροπή και ο εκσυγχρονισμός των προτύπων μιας κουλτούρας είναι το δυσκολότερο σημείο μιας τηλεοπτικής σειράς που επιλέγει αυτόν τον δρόμο. Ιδίως όταν πρόκειται για στερεότυπα που αφορούν γυναίκες. Γι΄ αυτό και ο ρόλος της Νένας Μεντή μοιάζει σαν να ανοίγει διάλογο με εκείνες τις συντηρητικές νοοτροπίες που θέλουν τις χήρες, μανάδες ανδρών της παντρειάς, παροπλισμένες ερωτικά, απομονωμένες κοινωνικά, με μοναδική ενασχόληση τα προβλήματα των κανακάρηδών τους.
Στην αμερικανική σειρά που στάθηκε... πηγή έμπνευσης του «4», το «Βrothers and sisters», η μητέρα, την οποία ενσαρκώνει η Σάλι Φιλντς, φλερτάρει με τον μαύρο, διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Ρεπουμπλικανού γαμπρού της, έναν σκληροπυρηνικό δεξιό, με τρυφερή ψυχή. Αυτός κι αν είναι συνωστισμός ανατρεπτικών στερεοτύπων για την κουλτούρα των λευκών, πλούσιων, δημοκρατικών Αμερικανών.
Στην παπακαλιάτεια εκδοχή βέβαια διακρίνουμε σαφείς διαφορές από το αμερικανικό πρότυπο, το οποίο εν τέλει φαίνεται να χρησιμεύει σαν απλός καμβάς που διευκολύνει τον σεναριογράφο του «4» να προβάλλει πάνω του τις δικές του ιστορίες, τρυφερές, ανθρώπινες, σύγχρονες και προσαρμοσμένες στα εγχώρια ήθη. Συχνά με μια τάση να τα εκσυγχρονίσει. Το τελευταίο εμφανίζεται σχεδόν σαν «εμμονή» στα παπακαλιάτεια σενάρια, με το θέμα της ανοχής για το διαφορετικό να αποτελεί σφραγίδα τους. Αν και το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό τους είναι η ευαίσθητη ματιά στους γυναικείους ρόλους κάθε ηλικίας. Τόσο ο ρόλος της μάνας- Νένας Μεντή όσο και της «ετεροθαλούς αδελφής» Ζωής μοιάζουν σε ορισμένες στιγμές σαν να ΄ναι γραμμένοι από γυναικεία πένα.
Ο κόσμος το ΄χει τούμπανο...
Πολύ τη θύμωσε την πανελοπαρέα τής Λαμπίρη το δημοσίευμα του «Ιndependent» για την Τζούλια Αλεξανδράτου, το οποίο τη χαρακτήριζε μεγάλη ποπ σταρ της Ελλάδας και έλεγε ότι οι Έλληνες έχουν αφήσει τα οικονομικά προβλήματα και ασχολούνται με το ροζ DVD της. Υπερβολές.
Σιγά μην ασχολιόμαστε τόσο, έλεγε το πάνελ.
Στο μεταξύ ξεχείλιζε η οθόνη Τζούλια. Τι είπε, τι έκανε, τι είπε ο δικηγόρος, τι έγραψε η ξένη εφημερίδαγια την ακρίβεια Έλληνας το έγραψε, ονόματι Ιάσων Αθανασιάδης, ανταποκριτής της εφημερίδας στην Αθήνα.
Το καλύτερο όμως ήταν ότι ενώ η ομήγυρις καταδίκαζε τα τζουλιοκαμώματα και ανακάλυπτε σε αυτά επικίνδυνα πρότυπα για τα νεαρά κορίτσια, στη μισή οθόνη προβαλλόταν η Τζούλια σε όλες τις πόζες, να τραγουδάει, να περπατάει και να την κυνηγούν οι παπαράτσι, να σκύβει, να δείχνει τα κάλλη της προκλητικά κ.λπ.
Λάθος, ξελάθος όσα κάνει η Τζούλια σύμφωνα με τα ηθικοπλαστικά των πανελιστών, εκείνο που έχει σημασία είναι ότι με όρους μάρκετινγκ έχει κάνει το σούπερ σουξέ. Το Star εδώ και τόσες μέρες δεν έχει μάτια για άλλη.
Σωστά επομένως δήλωσε η τραγουδομοντέλα στον Αthanasiadis για το DVD της ότι «πρόκειται για μεγάλο σκάνδαλο στην Ελλάδα, γιατί είναι η πρώτη φορά που μια σελέμπριτι έκανε κάτι τέτοιο». Οι πρωτοπορίες δεν κρύβονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου