Φαινόμενα: Αγώνας για την ελπίδα

Της Πόπης Διαμαντάκου - "ΤΑ ΝΕΑ"

Μία συνέντευξη που θυμίζει το χρέος της Δημοκρατίας, μία άλλη που θυμίζει αυτό της Εκκλησίας, ενώ ο χορός των ριάλιτι αναλαμβάνει την αφασία

Η ανάσα έβγαινε δύσκολα, δίνοντας στη φωνή εκείνο το χαρακτηριστικό λαχάνιασμα από το οποίο είναι δύσκολο να μην αναγνωρίσει όποιος την έχει ακούσει έστω και μία φορά την Κωνσταντίνα Κούνεβα. Τη γυναίκα που αναζήτησε στην Ελλάδα καλύτερο μέλλον για το παιδί της και πλήρωσε ακριβά τον αγώνα της για αξιοπρεπείς όρους εργασίας με μια επίθεση που της άφησε πρόσωπο και σωθικά κατεστραμμένα.

Μιλάει στην πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ των Αρβανίτη- Μπιζόγλη και απ΄ όσα συγκλονιστικά λέει ξεχωρίζουμε μία φράση. Αυτή αρκεί. Είναι και η πιο δραματική: σήμερα, δύο χρόνια έπειτα από όσα αποκαλύφθηκαν με την τραγωδία της για το δουλεμπόριο καθαριστριών από εταιρείες καθαρισμού, όχι μόνο δεν έχει αλλάξει τίποτε απολύτως αλλά απειλούν τις συναδέλφους της με τη δική της περίπτωση. Σταματάει ο νους του ανθρώπου με την αποκάλυψη. Με τον κυνισμό που δεν ορρωδεί, που δεν δείχνει να φοβάται καν τον νόμο και τους θεσμούς μιας δημοκρατίας, ως φαίνεται αδύναμης να επιβληθεί.

Η υπόθεση που αποτέλεσε το σύγχρονο όνειδος του ελληνικού πολιτισμού, η υπόθεση Κούνεβα, αντί να γίνει η αφορμή για να ανατραπεί ο εργασιακός μεσαίωνας που την προκάλεσε, κατέληξε ακόμη ένα όπλο για την τρομοκράτηση των εργαζομένων.

Όσα σπίτια κι αν διαθέσει το ελληνικό κράτος σε κάθε Κούνεβα, δεν φτάνουν για να μπαλώσουν την τρύπα στον δημοκρατικό πολιτισμό, που τη θυμίζει η ίδια της η παρουσία.

Παρεμβαίνει ο υπουργός Εργασίας κ. Ανδρέας Λοβέρδος ακριβώς εκείνη τη στιγμή για να πει ότι είναι έτοιμο νομοσχέδιο και το καταθέτει στη Βουλή εντός των ημερών, με το οποίο θα υποχρεώνονται οι εταιρείες καθαρισμού να τηρούν απολύτως τη νομιμότητα σε ωράρια, αμοιβές και ασφαλιστικές καταβολές για κάθε εργαζομένη. Ήταν καιρός. Για το αυτονόητο. Και ήταν η καταλληλότερη στιγμή για την τηλεοπτική υπενθύμιση μιας υπόθεσης που απαιτεί δικαίωση, εθνική και όχι προσωπική.

Μήνυμα ταιριαστό...
Λιτή εικόνα, λιτές και οι κουβέντες στη συνέντευξη που παραχώρησε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στον Σταύρο Θεοδωράκη. Με τον τηλεοπτικό φακό να επικεντρώνεται στα πρόσωπα, αποφεύγοντας να αποτυπώσει οποιεσδήποτε διακοσμητικές λεπτομέρειες από τον χώρο της αρχιεπισκοπικής κατοικίας.

Κρατάμε μόνο το φινάλε. Για τους συμβολισμούς του. Σαν το καινούργιο μήνυμα μιας νέας εποχής της Εκκλησίας. Μια ευρύχωρη τραπεζαρία πίσω από μεγάλες, ψηλές πόρτες, αυτές μοναδικό δείγμα της αρχιεπισκοπικής πολυτέλειας και ένα μεγάλο τραπέζι, στρωμένο με καλοσιδερωμένο λευκό, λινό τραπεζομάντιλο. Επάνω ένα μικρό πιάτο ελιές, μια φέτα ψωμί και ένα ποτήρι νερό.

Το υπόλοιπο τραπέζι άδειο. Η μοναξιά του ανώτατου εκκλησιαστικού αξιώματος και το ολιγαρκές της ανθρώπινης υπόστασής του σε μία εικόνα.

Έτσι θα έπρεπε να είναι. Ελπίζουμε ότι είναι.

Λάμψη από τις πολλές χάντρες!

Ούτε ακριβώς stars είχε ούτε και καλό dance το σόου του ΑΝΤ1 που άρχισε την περασμένη Κυριακή. Ερασιτεχνικές φιγούρες είχε μόνο. Και έναν ευγενικό και επιεική Φωκά Ευαγγελινό. Είχε βέβαια φανταχτερά και σέξι ρουχαλάκια για τις κυρίες, άφθονη χάντρα να κρέμεται από παντού και εκείνη την απαραίτητη «ηδονοβλεπτική» απόλαυση για το φιλοθέαμον, αφού ο χορός, για τον μη επαγγελματία, είναι μια πολύ προσωπική στιγμή έκφρασης. Πρόκειται για ακόμη ένα λάιτ ριάλιτι. Αν είχε όμως κάτι να επιδείξει το εγχώριο το «Dance with the stars», ήταν τον Νο 1 διαζευγμένο της χρονιάς στην κριτική επιτροπή, τον Γιάννη Λάτσιο, που προφανώς σκέφτηκε να αξιοποιήσει τον θόρυβο τον οποίο προκάλεσε το διαζύγιό του με τη Μενεγάκη για τηλεθέαση. Δικαίως. Γιατί να ωφελείται μόνο η μία πλευρά; Πάντως με τις γνώσεις του στον χορό δεν εντυπωσίασε. Ούτε και η ωραιοτάτη, πλην μάλλον αμήχανη- και παγιδευμένη στους πανύψηλους κοθόρνους της-, Ζέτα Μακρυπούλια (φωτογραφία) που επαναλάμβανε το ίδιο μότο ύστερα από κάθε χορευτική παρουσίαση: «Αχ, αυτό ήταν το αγαπημένο μου τραγούδι».

Όσο για τα χορευτικά ζευγάρια, όπου συνδυαζόταν επαγγελματίας με ερασιτέχνη, κοπανήθηκαν όσο καλύτερα μπορούσαν. Κυρίως ξεχείλισε το πάθος της κ. Μανωλίδου, της οποίας κάθε εμφάνιση «φωνάζει» ότι είναι πάρα πολύ αποφασισμένη για παντός είδους δημοσιότητα.