Συναντιόμαστε στη Διονυσίου Αρεοπα γίτου το βράδυ της προηγούμενης Πέ μπτης στις 10.00 η ώρα, κοντά στο νέο σπίτι που έχει νοικιάσει η Ζέτα τους τε λευταίους μήνες. Φοράει τζιν, μπλε ζα κέτα και ο καιρός είναι φθινοπωρινός. Δεν ξέρω αν είναι το χαμόγελό της, η κίνησή της, το ξανθό μαλλί ή οτιδήποτε άλλο, αλ λά αμέσως με μεταφέρει στο καλοκαίρι. Έχει αυτή τη μαγική ανεξήγητη αύρα ή χάρισμα που αντιλαμβάνεται και ο φακός και το στέλνει κατά κύματα έξω.Μια και είπες κουτσομπολιά, είσαι η μοναδική νέα, ωραία, ταλαντούχα που επί τέσσερα χρόνια παρουσιάζεις μια δημόσια εικόνα μιας γυναίκας χωρίς σύ ντροφο. Και κατά καιρούς ακούγονται διάφορα ονόματα.
Με ρωτάς αν είμαι τέσσερα χρόνια μόνη μου;
Ακριβώς.
Όχι, δεν είμαι τέσσερα χρόνια μόνη μου. Και όσα ονόματα έχουν ακουστεί δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότη τα. Έχω κάνει κάποιες σχέσεις, οι οποίες ήταν μικρές, δεν κράτησαν στο χρόνο και δεν υπήρχε κανένας λόγος να βγουν στη δημοσιότητα.
Ίσως γιατί αφοράς και άρα αφορά και η προσωπική σου ζωή. Εσύ δεν αναρωτι έσαι πότε θα παντρευτείς; Οι γυναίκες μετά τα 30 το έχουν ως στόχο.
Εγώ όσο μεγαλώνω τον φοβάμαι το γάμο, γιατί συνειδητοποιώ ότι πλέον έχω κάποιο πρόβλημα με τη δέσμευση. Οτιδήποτε μου κάνει δέσμευση νιώθω ότι με πνίγει. Ακόμη και στις δουλειές. Όταν μου λένε «έλα να υπογράψεις», είναι ο εφιάλτης μου. Υπογράφω βέβαια γιατί δεν γίνεται διαφορετικά, αλλά δεν υπογράφω συμ βόλαιο μεγάλης διάρκειας. Εγώ, μεγαλώ νοντας σε μια οικογένεια που ήταν πάρα πολύ δεμένη, μέχρι κάποια ηλικία το θε ωρούσα δεδομένο ότι στα 30 θα έχω κάνει γάμο και παιδιά. Τώρα πια όμως τον φοβά μαι. Δεν σημαίνει ότι δεν θα παντρευτώ αν βρεθεί ο κατάλληλος άντρας, αλλά δεν αγ χώνομαι. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει τελευταία. Επίσης βλέπω πολλούς γάμους φίλων μου να διαλύονται κι έχω περάσει στο στάδιο της άρνησης. Αν είναι να μην κρατάει τίποτα για πάντα, τότε γιατί μεγα λώσαμε με όλα αυτά τα παραμύθια;
Είχες φτάσει ποτέ στο στάδιο να παντρευτείς;
Όχι, γιατί, όσο κι αν σου φαίνεται περί εργο, κανένας άντρας δεν μου έχει κάνει πρόταση γάμου και δεν ξέρω το γιατί.
Ακριβώς.
Όχι, δεν είμαι τέσσερα χρόνια μόνη μου. Και όσα ονόματα έχουν ακουστεί δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότη τα. Έχω κάνει κάποιες σχέσεις, οι οποίες ήταν μικρές, δεν κράτησαν στο χρόνο και δεν υπήρχε κανένας λόγος να βγουν στη δημοσιότητα.
Ίσως γιατί αφοράς και άρα αφορά και η προσωπική σου ζωή. Εσύ δεν αναρωτι έσαι πότε θα παντρευτείς; Οι γυναίκες μετά τα 30 το έχουν ως στόχο.
Εγώ όσο μεγαλώνω τον φοβάμαι το γάμο, γιατί συνειδητοποιώ ότι πλέον έχω κάποιο πρόβλημα με τη δέσμευση. Οτιδήποτε μου κάνει δέσμευση νιώθω ότι με πνίγει. Ακόμη και στις δουλειές. Όταν μου λένε «έλα να υπογράψεις», είναι ο εφιάλτης μου. Υπογράφω βέβαια γιατί δεν γίνεται διαφορετικά, αλλά δεν υπογράφω συμ βόλαιο μεγάλης διάρκειας. Εγώ, μεγαλώ νοντας σε μια οικογένεια που ήταν πάρα πολύ δεμένη, μέχρι κάποια ηλικία το θε ωρούσα δεδομένο ότι στα 30 θα έχω κάνει γάμο και παιδιά. Τώρα πια όμως τον φοβά μαι. Δεν σημαίνει ότι δεν θα παντρευτώ αν βρεθεί ο κατάλληλος άντρας, αλλά δεν αγ χώνομαι. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει τελευταία. Επίσης βλέπω πολλούς γάμους φίλων μου να διαλύονται κι έχω περάσει στο στάδιο της άρνησης. Αν είναι να μην κρατάει τίποτα για πάντα, τότε γιατί μεγα λώσαμε με όλα αυτά τα παραμύθια;
Είχες φτάσει ποτέ στο στάδιο να παντρευτείς;
Όχι, γιατί, όσο κι αν σου φαίνεται περί εργο, κανένας άντρας δεν μου έχει κάνει πρόταση γάμου και δεν ξέρω το γιατί.
Περισσότερα στο DownTown που κυκλοφορεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου