Μαρία Μενούνος: «Η ζωή μας στην Αμερική ήταν όπως στην ταινία "Γάμος αλά Ελληνικά"»

Η Μαρία Μενούνος μέσα στην εβδομάδα έρχεται στην Αθήνα για να παρουσιάσει αφιλοκερδώς όλα τα events του εορτασμού για τα 2.500 χρόνια του Μαραθώνιου. Με αφορμή αυτό το γεγονός έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα "Πρώτο Θέμα".

Στο σπίτι που μεγάλωσες υπήρχε ελληνικό πνεύμα;
Σαφώς! Μεγάλωσα με ως επί το πλείστονελληνικό φαγητό. Αλλωστε ελληνικές ήταν όλες οι συνήθειές μας. Η ζωή μας στην Αμερική ήταν όπως ο «Γάμος αλά ελληνικά». Θυμάμαι τη μαμά μου μια ζωή να μου λέει «να μιλάμε μεταξύ μας ελληνικά για να μην ξεχάσουμε τη γλώσσα».

Ποια ήταν η πρώτη φορά που επισκέφθηκες την Ελλάδα;
Το 1988, όταν ήμουν μόλις 10 ετών. Πήγαμε στο χωριό Ακοβο, στην Καλαμάτα, απ’ όπου κατάγονται οι γονείς μου. Θυμάμαι κατσίκια και κότες. Πηγαίναμε σε μια ταβέρνα που λεγόταν «Μαλέος» και έτρωγα οκτώ με δέκα καλαμάκια κάθε μέρα και χωριάτικη σαλάτα. Μου έχει αποτυπωθεί η γεύση από το κατσικίσιο γάλα, που δεν την άντεχα με τίποτα, αλλά και το ταμπεραμέντο των ντόπιων. Θυμάμαι έντονα το πατρικό μας σπίτι και τις ιστορίες που μας διηγούνταν ο πατέρας μου για τη φτώχεια που πέρασε εκεί. Μας έλεγε ότι δεν είχε παπούτσια να φορέσει κι ότι περπατούσε ξυπόλητος μέσα στο χιόνι. Εφυγε για την Αμερική κυριολεκτικά άφραγκος και έπειτα από χρόνια σκληρής δουλειάς κατάφερε να αγγίξει αυτό που όλοι οι ομογενείς αποκαλούν αμερικανικό όνειρο.

Με τον Σάκη γνωρίστηκες στη Eurovision της Αθήνας;
Πολύ πριν. Τον είδα για πρώτη φορά στο πασχαλινό κάλεσμα που έκανε ο πρόεδρος της «20th Century Fox» Τζιμ Γιαννόπουλος. Στο ίδιο τραπέζι ήταν η Νία Βαρντάλος και ο Τομ Χανκς με τη γυναίκα του. Ξανασυναντηθήκαμε λίγο καιρό μετά, στο Λος Αντζελες, όπου πήγαμε για δείπνο για να γνωριστούμε καλύτερα και να συζητήσουμε τα της Eurovision. Καταλήξαμε να μιλάμε για τον Στέλιο Καζαντζίδη και να ανταλλάσσουμε συνταγές μαγειρικής του τύπου
παστίτσιο και γεμιστά.

Μη μου πεις ότι επιμένεις ελληνικά και στο μενού;
Λατρεύω τις φακές και τη φασολάδα! Να φανταστείς, όταν έρχεται η μητέρα μου στο σπίτι, τη βάζω και μου φτιάχνει φακές για να έχω στο ψυγείο. Επίσης, μου αρέσουν πολύ η τυρόπιτα, η σπανακόπιτα και η σκορδαλιά.

Είσαι η δημοσιογράφος που κάποτε έφερες σε δύσκολη θέση τον Τζορτζ Μπους τον νεότερο και πέρασες μια ολόκληρη ημέρα με την οικογένεια Ομπάμα.
Η δημοσιογραφία στην Αμερική οδηγεί σε κάθε πόρτα. Είναι αλήθεια ότι με τις ερωτήσεις μου αισθάνθηκε άβολα ο Τζορτζ Μπους, αλλά τι να κάνουμε, αυτός είναι ο ρόλος του Τύπου. Θέλεις να μάθεις πώς έγινε; Λοιπόν, ήταν περίπου ένας μήνας που είχα σταματήσει να δουλεύω ως σερβιτόρα στο «Αθηναϊκόν», ένα εστιατόριο της Βοστόνης, και είχα πιάσει δουλειά ως δημοσιογράφος. Τότε ο αρχισυντάκτης μου ζήτησε να πάω στο Οχάιο για να πάρω συνέντευξη από τον πρόεδρο. Οταν έφτασα εκεί, το επιτελείο του Μπους μού διευκρίνισε ότι μου επέτρεπαν μόνο δύο ερωτήσεις. Θέλησα να εκμεταλλευτώ σωστά την ευκαιρία γι’ αυτό και όταν τελείωσαν οι δύο ερωτήσεις μου, ο πρόεδρος έμεινε στην καρέκλα του και με
κοιτούσε αμήχανα. Τελικά κατέληξα να έχω 25 λεπτά συνέντευξης. Για τους Ομπάμπα τι να πω: είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω πόσο υπέροχη οικογένεια είναι.

Την επόμενη εβδομάδα έρχεσαι στην Ελλάδα προκειμένου να παρουσιάσεις τις εκδηλώσεις για τα 2.500 χρόνια του Μαραθώνιου.
Κάθε φορά που πρόκειται να έρθω είμαι πολύ χαρούμενη. Θεωρώ μεγάλη τιμή ότι με προσκαλούν στην Ελλάδα, γι’ αυτό και ανταποκρίνομαι. Το περιμένω πώς και πώς. Ασε που προπονούμαι μπας και τρέξω.

Είναι κάτι που θέλεις οπωσδήποτε να κάνεις;
Σαφώς. Την επόμενη Παρασκευή θα πάω να δω τον Σάκη Ρουβά στο μαγαζί που τραγουδά. Χαίρομαι που θα τον ξαναδώ, μια και είμαστε πια φίλοι. Εχω κανονίσει να συναντηθώ και με την Ελενα Παπαρίζου. Ωστόσο θα δω κι άλλους φίλους. Ζω για τη στιγμή που θα απολαμβάνω φρέσκο μπαρμπουνάκι δίπλα στη θάλασσα.

Σκηνοθετείς ταινίες, εργάζεσαι ως δημοσιογράφος, κάνεις μεταδόσεις αγώνων και πρωταγωνιστείς σε σίριαλ. Πώς χωράνε τόσα καρπούζια κάτω από μία μασχάλη;
Μου αρέσει να ασχολούμαι με πολλά πράγματα για να μη βαριέμαι. Ξέρεις τι λένε, άλλωστε, οι γονείς μου; «Η Μαρία δεν κάθεται ποτέ σε χλωρό κλαρί».

Σε βοήθησε να πετύχεις το ελληνικό σου ταμπεραμέντο;
Σαφώς! (γέλια) Οι Ελληνες δεν είναι πασπαρτού, αλλά «πας παντού». Δεν μας πτοεί τίποτα. Από τη στιγμή, άλλωστε, που οι γονείς μου έφυγαν πάμφτωχοι από την Καλαμάτα και κατέληξαν να βλέπουν την κόρη τους να δουλεύει στο Χόλιγουντ είναι εμφανές ότι η νοοτροπία μας είναι πέρα για πέρα survivor.