Μπροστά στην πιο θλιβερή θέα

Της Πόπης Διαμαντάκου - "ΤΑ ΝΕΑ"

Η επανάληψη ενός τραγέλαφου ως φάρσα εις βάρος του κοινού. Αυτό ήταν η επάνοδος του «Μπιγκ Μπράδερ»
Επανήλθε σε κρίσιµες στιγµές για τον τόπο το χειρότερο πρόγραµµα που εµπνεύστηκε ποτέ η τηλεοπτική παραγωγή για να παραγεµίσει µε φτηνό πρόγραµµα τις ατέλειωτες ώρες της καταθλιπτικής σχόλης ενός κοινού, που από την υστερική κατανάλωση πέρασε απότοµα στη στέρηση του ουσιώδους.

Κρίση αξιών, κρίση αισθητικής, κρίση µιας κουλτούρας των ψευδαισθήσεων που ξεφλουδίστηκε εις τα εξ ων συνετέθη αποκαλύπτοντας τα σαθρά υλικά που την στήριξαν. Τα συµβολίζει όλα µια παλιά δόξα των γκλαµουροσόου η οποία αγωνίζεται ακόµη να αποδείξει ότι την αντέχει το γυαλί σε µια παρωδία του παλιού της ρόλου. Εκεί που παρουσίαζε τα γυαλιστερά πρότυπα µιας Ελλάδας που ριχνόταν στο γλέντι και τη φιγούρα, που είχε αρχοντικό ντεκόρ των εκποµπών της το έξοχης αισθητικής δηµαρχείο της Σύρου, βρέθηκε προχθές να παρουσιάζει τα µίζερα προϊόντα της τηλεορασόπληκτης χώρας. Για την ακρίβεια, ότι απέµεινε από τη σκληρή διήθηση ελπίδων, καηµών και ψυχικών επενδύσεων µιας γενιάς που µεγάλωνε µε το βλέµµα στραµµένο σε µια τηλεόραση-βαµπίρ του εαυτού της.

Μια χούφτα κορίτσια Ελίνες, Εβελίνες, Νάρες κ.λπ., ανθυποµίς επαρχιακών καλλιστείων που έχουν πάρχει σβάρνα τα ριάλιτι, τρελαµένες για δηµοσιότητα, έτοιµες για όλα, µε το ντεκολτέ φουσκωµένο µέχρι τα ρουθούνια, µε ξανθό εξτένσιον, µε µπέιµπι-ντολ, λολιτοφέρνουσες που ελπίζουν σε µια καριέρα στο µόντελινγκ, µια ώριµη κυρία µε ακατάπαυστη φλυαρία, προς δόξαν της αλήστου µνήµης προσφορά της Βροχοπούλου.

Και µια χούφτα άντρες, µε µπεγλέρια, που έριξαν µε το καλησπέρα δυο ζεµπεκιές, τιµώντας το εγχώριο φολκλόρ της βαρβατίλας, υπερκινητικοί βλαστοί της ελληνικής υπαίθρου µε τη γραφική ντοπιολαλιά, άλλοι µε ευκίνητους γοφούς και περήφανοι για το µαδηµένο φρύδι. Ολα όσα κάποτε προκαλούσαν την έκπληξη, καθώς τα ανακάλυπτε το φιλοθέαµον ως χαρακτηριστικά αυτής της ιδιαίτερης «φυλής» των µπιγκµπραδερόπληκτων, προσφέρθηκαν εξ αρχής σαν δέλεαρ για το µικρό τσίρκο των ανθρώπων - χάµστερ. Γιατί κλεισµένοι στο σπίτι - κλουβί θα επιδοθούν σε ό,τι κόλπα τους υποβάλλει η τελειοποιηµένη στις ψυχολογικές µεθόδους έκλυσης παθών παραγωγή τού εν λόγω τηλεοπτικού υποπροϊόντος. Η Ρούλα Κοροµηλά, ναι, αδυνατισµένη. Να που, οι σκληρές κριτικές κάνουν καλό στην υγεία. Της ευχόµαστε να το κρατήσει. Με την φωνή σαν τυλιγµένη σε µπαµπάκι, χωρίς εκείνα τα στριγκά ουρλιαχτά που γδέρνουν τ’ αυτιά. Ουδείς θα αρνηθεί ότι παραµένει επαγγελµατίας, µόνο που δεν παύει να υπηρετεί την θλιβερή εικόνα της αργής, βασανιστικής δύσης µιας τηλεόρασης που ξεκίνησε να αφηγείται ένα λαµπερό παραµύθι και βρέθηκε να σιγοντάρει παρακµιακό, «σκυλάδικο» σκοπό.

Σαν άσχηµη φάρσα µάς φάνηκε το µαραθώνιο σόου της µπιγκµπραδερικής επανόδου. Εις βάρος µιας χώρας που αναζητά ζαλισµένη αξίες και διεξόδους, µιας χώρας που αισθάνεται βαρύ το βλέµµα του κόσµου πάνω της, ακούσιοι µπιγκµπραδεριστές όλοι να συµµετέχουµε στο παγκόσµιο πείραµα της διάσωσής µας. Και αντί οποιασδήποτε διασκεδαστικής διεξόδου, ένα τηλεοπτικό πρόγραµµα προσφέρει τη θλιβερή αναπαράσταση της εγχώριας ασφυξίας, έναν παραµορφωτικό, µεγεθυντικό καθρέφτη των χειρότερων ελαττωµάτων µας σε χαρντκορ σκηνοθεσία. Χαλάλι τα 200.000 του νικητή.

Μάθηµα 1ο: πειθαρχία

Μακράν της πνιγηράς ατµόσφαιρας που είχε δηµιουργήσει το παρατηλεοπτικό κουτσοµπολιό επικεντρωµένο στην παρουσία της Ευγενίας Μανωλίδου, η πρεµιέρα του «Μaster chef » στο Μega είχε την αύρα µιας ακριβής παραγωγής. Ριάλιτι; Ναι, ως προς την έκφραση συναισθηµάτων, την αγωνία των διαγωνιζόµενων και το ντελικάτο παιχνίδι των τριών κριτών µε αυτήν.

Κριτές τρεις σεφ, ο Λευτέρης Λαζάρου, πληθωρικός, έµπειρος, φιγούρα πατρικής σιγουριάς, ο Γιάννης Λουκάκος, ευγενικός, «διανοούµενος», και ο Δηµήτρης Σκαρµούτσος, ροκ και τρυφερός. Τρεις διαφορετικές προσωπικότητες που δείχνουν ότι είναι το µεγάλο πλεονέκτηµα της εκποµπής. Συνδυασµός εκρηκτικός που ούτε κατ’ ελάχιστον δεν έφτασε στην ένταση. Γιατί σε αυτή την πρώτη εκποµπή διαπιστώσαµε ένα στοιχείο απρόσµενο, τουλάχιστον γι’ αυτού του είδους την τηλεόραση που έχουµε συνηθίσει να βασίζεται στην πρόκληση, µια ευδιάκριτη ευγένεια να αναδύεται από τις λέξεις, το χιούµορ των κριτών, τον σεβασµό που δείχνει ο ένας στον άλλον και όλοι µαζί στην ιεραρχία.

Ο κόσµος της κουζίνας είναι αυστηρά πειθαρχηµένος. Η µαγειρική µπορεί να έχει εµφανιστεί σαν τηλεοπτική µόδα και νά ‘χει κακοπάθει σε ριάλιτι του καβγά και της αγένειας ή µε τα κουτσοµπολιά για τις µαγείρισσες των πρωινάδικων, αλλά παραµένει ο πολιτισµός των συναισθηµάτων, η εκδήλωση του σεβασµού, της ευγένειας, του φιλότιµου και µαζί η ανάγκη της δηµιουργίας και της έκφρασης. Τι από όλα αυτά θα αναδειχθούν, αποµένει να το δούµε, αλλά το πρώτο δείγµα, παρά τις στιγµές υπερβολής (ο Λαζάρου να φτύνει στον σκουπιδοτενεκέ την µπουκιά του σε ένδειξη αηδίας) υποδήλωνε την πρόθεση να τα υποστηρίξει όλα.

Οσο για τη Μανωλίδου, πειθαρχηµένη και αυτή υπηρετεί ένα κόνσεπτ όπου κυριαρχούν οι προσωπικότητες των τριών σεφ.